دهه کرامت
در هیاهوی زمان گاه دلم گم می‌شود
بی‌گمان یاد تو او را مرهم جان می‌شود
می‌کنم خود را رها بر مرکب پروانه‌ای
در میان ازدحام زائرانت تا که پیدا می‌شود
این دل هرلحظه چه درگاه غم و گاه سرور
بی‌گمان زائر بسوی حرمِ عمه جانم می‌شود
گاه گاهی که دلم تنگِ مادر می‌شود
بهر تسکين و صفایش راهی قم می‌شود
من که جای دگری، یاد ندارم لحظه‌ای
در شب جمعه دلم بهرحسین تنگ می‌شود
در گه رنج و تعب هیچ نباشد، چاره‌ای
بی‌گمان دل راهی باب‌الجوادت می‌شود
گر دلم گیرد بهانه راهی مشهد شود
زود و آنی در کنار پنجره فولاد تو گم می‌شود
گر شود کارم گره، در هر زمان و هر مکان
چون ببینم بارگاهت، این گره وا می‌شود
هست راحت، چون خیالم راهی جنت شوم
داده امیدم جوادت هرکه زائر می‌شود
حس خوب و حال خوب، فرجامش نکو
آنکه گم کرده خودش را پیدا به صحنت می‌شود
در دلم مانده دعایی مُهر تاییدش تویی
خادم کویت شوم من هم زمانی می‌شود
✍ صدیقه جهانی
ولادت حضرت معصومه
ثبت دیدگاه