حیات عبادی، اجتماعی و علمی حضرت امام سجاد علیه‌السلام
🔻 حضرت امام زین العابدین علیه‌السلام هنگام اقامه نماز
🔸 هرگاه حضرت امام سجّاد علیه‌السلام مشغول نماز می‌شدند، آنچنان از خود بی‌خود می‌گشتند که حتّی صدای اطرافیان خود را هم نمی‌شنیدند. و سر تا پا محو ذات مقدس ربوبی جلّ جلاله بودند. چنانچه مرحوم علامه مجلسی قدس سره نقل نموده است:
« أَنَّهُ کَانَ إِذَا قَامَ إِلَی الصَّلَاةِ تَغَیَّرَ لَوْنُهُ وَ أَصَابَتْهُ رِعْدَةٌ وَ حَالَ أَمْرُهُ فَرُبَّمَا سَأَلَهُ عَنْ حَالِهِ مَنْ لَا یَعْرِفُ أَمْرَهُ فِی ذَلِکَ فَیَقُولُ: إِنِّی أُرِیدُ الْوُقُوفَ بَیْنَ یَدَیْ مَلِکٍ عَظِیمٍ، وَ کَانَ إِذَا وَقَفَ فِی الصَّلَاةِ لَمْ یَشْتَغِلْ بِغَیْرِهَا وَ لَمْ یَسْمَعْ شَیْئاً لِشُغْلِهِ بِالصَّلَاةِ. وَ سَقَطَ بَعْضُ وُلْدِهِ بَعْضَ اللَّیَالِی فَانْکَسَرَتْ یَدُهُ فَصَاحَ أَهْلُ الدَّارِ وَ أَتَاهُمُ الْجِیرَانُ وَ جِیءَ بِالْمُجَبِّرِ فَجَبَّرَ الصَّبِیَّ وَ هُوَ یَصِیحُ مِنَ الْأَلَمِ وَ کُلُّ ذَلِکَ لَا یَسْمَعُهُ فَلَمَّا أَصْبَحَ رَأَی الصَّبِیَّ یَدَهُ مَرْبُوطَةً إِلَی عُنُقِهِ، فَقَالَ: مَا هَذَا فَأَخْبَرُوهُ. وَ وَقَعَ حَرِیقٌ فِی بَیْتٍ هُوَ فِیهِ سَاجِدٌ فَجَعَلُوا یَقُولُونَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! النَّارَ النَّارَ فَمَا رَفَعَ رَأْسَهُ حَتَّی أُطْفِئَتْ، فَقِیلَ لَهُ: بَعْدَ قُعُودِهِ مَا الَّذِی أَلْهَاکَ عَنْهَا، قَالَ: أَلْهَتْنِی عَنْهَا النَّارُ الْکُبْرَی. »
🔹 هرگاه حضرت به نماز می‌ایستادند، رنگشان تغییر می‌کرد و می‌لرزیدند و دگرگون می‌شدند. کسی‌که حال ایشان را هنگام نماز درک نمی‌کرد، از ایشان علّت را جویا می‌شد، حضرت می‌فرمودند: من می‌خواهم در مقابل پادشاهی با عظمت بایستم. هنگامی به نماز می‌ایستادند، هیچ چیز جز نماز، ایشان را به خود مشغول نمی‌کرد و از شدّت توجهی که به نماز داشتند، صدایی را نمی‌شنیدند.
یکی از فرزندان حضرت از بلندی پرت شد و دستش شکست؛ فریاد اهل خانه بلند شد. همسایه‌ها آمدند و شکسته‌بند آوردند. بچه از درد فریاد می‌زد. و حضرت امام زین العابدین علیه‌السلام هیچ کدام از این‌ها را نشنیدند! فردا صبح دیدند دست بچه به گردنش بسته است. پرسیدند: چه شده؟ وقوع آن حادثه را خدمتشان عرض کردند.
در همان خانه‌ای که امام در سجده بود، آتش‌سوزی اتفاق افتاد. همه فریاد می‌زدند: یا ابن رسول الله! آتش، آتش. سر از سجده برنداشتند تا بالاخره آتش را خاموش کردند. بعد از فرونشستن آتش، عرض کردند: آقا، چرا توجهی به آتش افروخته نداشتید؟ فرمودند: بزرگ‌ترین آتش(قیامت) مرا از یاد آن غافل نمود.
—————-
🔸 حضرت امام باقر(عليه‌السلام) فرمودند:
« كانَ يُصَلّي صَلاةَ مُوَدِّعٍ يَرى أنَّهُ لايُصَلِّي بَعدَها أبَدَا »
🔹 امام سجّاد عليه‌السلام مانند كسى كه آخرين نماز خود را به جاى مى‌آورد، نماز مى‌گزارد. او چنين مى‌ديد كه پس از آن هيچ‌گاه نماز نمى‌گزارد.
—————-
🔸 حضرت امام سجاد(عليه‌السلام) فرمودند:
« لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت یعد ان یکون القرآن معی و کان علیه‌السلام اذا قرأ “مالک یوم الدین” یکررها حتی کاد ان یموت. »
🔹 اگر تمام کسانی که در میان مشرق و مغرب عالم هستند، از دنیا بروند (و تنها بمانم) و قرآن با من باشد، وحشت مرا نمی‌گیرد(و نمی‌ترسم) و ایشان(امام سجاد) چنین بود که وقتی آیه “مالک یوم الدین” را می‌خواند، آن را تکرار می‌کرد تا جایی که نزدیک بود جان دهد.
ثبت دیدگاه