جمکران، تجلی‌گاه عهد و شهادت؛ خاکسپاری شهیدان مقاومت در حریم نور
شهر مقدس قم، این گوهر تابناک در قلب ایران اسلامی، از دیرباز مأمن علم، ایمان و جهاد بوده است؛ دیاری که در سایه‌سار حرم مطهر کریمه اهل‌بیت، حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها)، و در پرتو انوار حوزه‌های علمیه‌اش، پرچم‌دار بیداری امت اسلامی و سنگر استوار دفاع از ارزش‌های الهی گشته است.
قم، نه‌تنها خاستگاه فقاهت و بصیرت، بلکه در بزنگاه‌های سرنوشت‌ساز تاریخ، نقش‌آفرینی‌هایی سترگ و ماندگار در پاسداری از اسلام ناب محمدی و آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی داشته است. این شهر، با روحی سرشار از انتظار و قیام، همواره در صف نخست مجاهدان راه حق ایستاده و پرچم‌دار عزت و آزادگی بوده است.
در قلب این شهر آسمانی، مسجد مقدس جمکران چون نگینی درخشان بر دامان قم می‌درخشد؛ مأوایی که با قدمتی فراتر از هزار سال، به عنوان میعادگاه عاشقان ولایت و منتظران ظهور حضرت ولی‌عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) شناخته می‌شود. جمکران، تنها یک مسجد نیست؛ بلکه تجلی‌گاه عهد و اشتیاق، نقطه اتصال زمین و آسمان، و مظهر امید امت اسلامی به فرج موعود است.
گنبد فیروزه‌ای آن، با پرچم سرخ «یا لثارات الحسین» که بر فراز آن در اهتزاز است، گویی ندای خون‌خواهی مظلومان تاریخ را فریاد می‌زند؛ پرچمی که در سال‌های اخیر، پیش از عملیات‌های بزرگ جبهه مقاومت، به نشانه عهد و قیام برافراشته شد و لرزه بر اندام رژیم صهیونیستی انداخت. این مسجد، نه‌تنها قبله‌گاه نیایش، بلکه سنگر روحانی مجاهدانی است که در راه حق، جان بر کف نهاده‌اند و با دعای ندبه و اشک انتظار، به استقبال میدان‌های نبرد رفته‌اند.
در خردادماه سال ۱۴۰۴، رژیم صهیونیستی، با تکیه بر توهم قدرت و در سایه حمایت‌های استکبار جهانی، حملاتی گسترده و جنایت‌بار را علیه ایران اسلامی آغاز کرد؛ حملاتی که آتش جنگی ۱۲ روزه را در منطقه شعله‌ور ساخت. این نبرد، با هدف تضعیف اراده ملت ایران و ضربه به زیرساخت‌های حیاتی کشور طراحی شده بود، اما آنچه در عمل رخ داد، چیزی جز شکست مفتضحانه دشمن و تجلی اقتدار جبهه مقاومت نبود.
در این جنگ نابرابر، ایران اسلامی با تکیه بر ایمان، وحدت و توان دفاعی خود، پاسخی کوبنده و قاطع به تجاوز صهیونیست‌ها داد؛ پاسخی که نه‌تنها ماشین جنگی دشمن را زمین‌گیر کرد، بلکه هیمنه پوشالی رژیم اشغالگر را در هم شکست. در این روزهای خونین، بیش از ۶۱۰ نفر از فرزندان این سرزمین به شهادت رسیدند؛ از جمله فرماندهان رشید نظامی، دانشمندان برجسته هسته‌ای، و کودکان معصومی که قربانی جنایات بی‌رحمانه دشمن شدند.
اما این جنگ، فراتر از یک درگیری نظامی بود؛ این نبرد، صحنه‌ای از خون‌خواهی مظلومان تاریخ و ایستادگی ملت ایران در برابر ظلم جهانی بود. صدای انفجارها، پژواک فریاد «هیهات منّا الذله» بود؛ و خون شهیدان، جوهره‌ای شد برای نوشتن فصل جدیدی از مقاومت و عزت. این جنگ، گواهی بود بر آن‌که ایران، نه‌تنها تسلیم‌ناپذیر است، بلکه در برابر هر تهدیدی، با ایمان و اراده‌ای آسمانی، ایستاده و خواهد ایستاد.
در میان ستارگان فروزان آسمان ایثار و شهادت، نام‌هایی چون شهید میثم سلگی و شهید اسماعیل شاکری با درخششی خاص، دل‌های مؤمنان را روشن می‌سازند؛ جوانانی از تبار عاشوراییان که در خط مقدم نبرد با رژیم تروریستی صهیونیستی، با قلبی آکنده از ایمان و دستانی پرتوان، جان خود را نثار عزت، استقلال و سربلندی ایران اسلامی کردند. آنان، نه‌تنها رزمندگانی در میدان جنگ، بلکه مجاهدانی در مسیر حق بودند که با خون پاکشان، مرزهای مقاومت را تا افق‌های ظهور امتداد بخشیدند.
در اقدامی کم‌سابقه و تاریخی، با دستور تولیت آستان مقدس مسجد جمکران، پیکر مطهر این شهیدان والامقام در حریم نورانی مسجد مقدس جمکران، در جوار گنبد فیروزه‌ای و در سایه پرچم سرخ «یا لثارات الحسین»، به خاک سپرده شد؛ تدفینی که نه‌تنها ادای احترام به مقام شامخ شهداست، بلکه پیوندی عمیق و معنوی میان فرهنگ انتظار و فرهنگ شهادت را رقم زده است.
جمکران، این میعادگاه عاشقان حضرت ولی‌عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه)، اکنون آرامگاه شهیدانی است که با خون خود، راه ظهور را هموارتر کردند. تدفین این شهدا در مسجد جمکران، پیامی روشن به جهانیان دارد: منتظران واقعی، در میدان جهاد نیز پیش‌گام‌اند. این خاک، اکنون نه‌تنها محل نیایش و دعا، بلکه مأمن خون‌خوردگان راه حق است؛ و هر زائر که پای در این حریم می‌نهد، گویی با شهیدان عهدی دوباره می‌بندد: عهدی بر ادامه راه، بر پایداری، و بر آمادگی برای ظهور منجی عالم بشریت.
ثبت دیدگاه