خودمان را اسیر دوا و دکتر نکنیم!
مدارای شیرین
بعضی‌ها با دو تا عطسه و سرفه، سریع خودشان را به قرص و دارو می‌بندند!
بعضی‌ها تا دست و پایشان درد می‌گیرد، با اینکه درد زیادی ندارند،
از این مطب به آن مطب می‌روند و با عکس و آزمایش و… خودشان را به زحمت می‌اندازند؛
تازه هر دارویی هم که می‌خورند، علاوه بر درمان، عوارض دیگری هم دارد که گاه از خود آن بیماری بدتر است!
گاهی اوقات کافی است صبر و تحملمان را بیشتر کرده و تا زمانی که مشکلمان کوچک است و هنوز برایمان دردسر چندانی درست نکرده است،
خودمان را اسیر دوا و دکتر نکنیم!
البته نباید به این نکته بی‌توجه بود که بعضی از علامت‌های جسمی نشانه‌ی کوچکی از مشکلات آینده به حساب می‌آیند.
برای همین است که متخصص‌ها به مردم توصیه می‌کنند سالی یک بار برای معاینه‌ی عمومی به پزشک مراجعه کنند؛
اما اگر به هر بهانه‌ای شال و کلاه کنیم و برویم بیمارستان،
حتما برایمان دردسر درست می‌کند. اگر دردت با تو سازگار است پس تو هم با او سازگار باش و تحملش کن.
تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد.
منبع: کتاب برای قلب سپید تو، برداشتی آزاد از نهج‌البلاغه، ص ۴۶
ثبت دیدگاه