جايگاه و منزلت پدر و مادر
مادر بودن فطرت و شدن است؛ داشتن نيست. بچه‌دار شدن اصلاً دليل مادر شدن نيست. ما جايگاه و منزلت پدر و مادر را نمی‌شناسيم چون آداب و اخلاق پدر و مادر بودن را گم كرده‌ايم چون اين آداب و اخلاق را از ما گرفته‌اند.
ما جواهری در دست داريم كه اين جواهر در طول زمان خاك گرفته و ظاهر قشنگش را از دست داده و احتياج به شستشو دارد. اين جواهر در دست يك كودك نابالغ بوده كه رندان زمان با تعدادی تيلهٔ رنگی آن را عوض كردند. زني كه در دنيا مطرح مي‌شود، همان تيله‌ی رنگی است و آن جواهری كه از ما گرفته شده، مقام و منزلت مادری است. به همين دليل مادر در منزل، خودش را مستخدم و پرستار و خدمتكار می‌بيند و پدر خودش را فقط مسئول تأمين معاش خانواده می‌بيند.
چه قدر از مردان امروزی، اين جمله را می‌شنويم كه” از صبح تا شب مثل … جون می‌كَنَم چون بچه دارم” كمتر مي‌شنويم گفته بشه كه چون پدر يا مادرم. وقتی به تمام معنا و فطری پدر و مادر باشيم ديگه خسته نمي‌شويم. منزلت مادري در فضاي معصوميت و فضای الهی انسان است تا زمانی كه اين منزلت را نشناسيم، امكان ندارد كه اقتدار پيدا كنيم. اولين شرط اقتدار ايمان به جايگاهی است كه داريم.
ثبت دیدگاه