بعضي آدمها دنيا رو زيبا ميکنند
آدمايي که هروقت ازشون بپرسي چطوري؟ ميگن خوبم.
وقتی بهشون زنگ میزنی و بیدارشون میکنی! میگن بیدار بودم!! یا میگن خوب شد زنگ زدی..
وقتي ميبينن يه گنجشک داره رو زمين غذا ميخوره، راهشون رو کج ميکنن که اون نپره اگه يخام بزنن، دستتو ول نميکنن بزارن تو جيبشون..
آدمهايي که با صد تا غصه تو دلشون، بازم صبورانه پاي درد دلات ميشينن!
همينها هستند که دنيا را جاي بهتري ميکنند؛
مثل آن راننده تاکسيي که حتي اگر در ماشينش را محکم ببندي بلند ميگويد: روز خوبي داشته باشي..
آدمهايي که توي اتوبوس، وقتي تصادفي چشم در چشمشان ميشوي، رو بر نميگردانند، لبخند ميزنند و هنوز نگاه ميکنند.. دوستهايي که بدون مناسبت کادو ميخرند و ميگويند اين شال پشت ويترين انگار مال تو بود..
يا گاهي دفتر يادداشتي، کتابي..
آدمهايي که از سر چهارراه، نرگس نوبرانه ميخرند و با گل ميروند خانه.
کسانيکه غم هيچکس را تاب نمياورند و تو را به خاطر خودت ميخواهند و خلاصه در یک کلام، بامعرفتن.
ای کاش میشد این آدمها رو قاب کرد و به در و دیوار شهر زد….
ثبت دیدگاه