تا خدا هست ناامیدی چرا؟
* قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُالذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿سوره زُمَر/۵۳﴾
آیه‌ی فوق، یکی از امیدبخش‌ترین آیات قرآن کریم است.
*تعبیراتی که در این آیه بکار رفته، شایسته توجه و تامل بسیار است:
۱) می‌فرماید به “بنده‌گان من” بگو.
خدای متعال در اینجا، بنده‌گان را به “خود”ش نسبت می‌دهد و این، خیلی دلچسب و جان‌نواز است.
۲) بجای گناه و تعدّی از واژه‌ی “اسراف” استفاده کرده است. اسراف یعنی زیاده‌روی. زیاده‌روی و تعدی در حق “خود”! چون آدمی هرکاری که می کند- اعم از نیک و بد- اثرش در واقع به خودش برمی‌گردد ولاغیر (هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی).
۳) لاتقنطوا یعنی ناامید نشوید؛ ناامید از چه؟ از رحمت خداوند!
۴) یغفر الذنوب جمیعا. غفران و بخشایش خداوند شامل بعضی از گناهان نمی‌شود بلکه همه‌ی گناهان را در برمی‌گیرد.
از خدای رحمان و رحیم البته جز این انتظارى نمى‌توان داشت. خدایی که رحمتش بر غضبش پیشى گرفته است.
*اصلا نکته مهم اینجاست که خداوند، بندگان را براى رحمت آفریده است، نه براى گرفتن انتقام و عذاب کردن و زجر دادن.
* چه خدای پرمهر و دوست داشتنی و لطیفی،
از این خدا، ناامید شده‌ای؟
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّـدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ و عَجِّلْ فَرَجَهُمْ
ثبت دیدگاه