یک پژوهشگر روان درمانی فراتشخیصی با اشاره به اهمیت رابطه عاطفی ایمن میان والدین و فرزندان در جلوگیری از ایجاد آسیب‌های روانی برای فرزندان، گفت: خانواده‌هایی که بدون داشتن آمادگی روحی و روانی اقدام به فرزندآوری می‌کنند، در واقع نخستین گام آسیب به فرزند خود را برداشته‌اند، چراکه قرار نگرفتن فرزندان در رابطه پر مهر با والدین به ویژه در سال‌های ابتدایی تولد بسیار خطرناک و متاسفانه این امر در جامعه ما نادیده گرفته شده است.
دکتر امیر لطفی حقیقت در گفت‌وگو با علنی به نقل از ایسنا، اظهار کرد: در بسیاری از موارد، زوجین اقدام به فرزندآوری می‌کنند اما آمادگی روحی و روانی برای پرورش و تربیت فرزند را ندارند. بعضا درحالی که زوجین نسبت به یکدیگر به پذیرش نرسیده‌اند اقدام به فرزندآوری کرده و بدون صرف وقت برای توجه و همدلی با فرزند او را بزرگ می‌کنند و این امر به شدت بر روی روابط بین فردی فرزند در آینده اثرگذار است.
عضو تیم تخصصی مشاوره ازدواج و زوج در انجمن ازدواج و خانواده کشور، با اشاره به اثرات بی‌توجهی عاطفی والدین به فرزندان در روابط آینده آنها، گفت: در چنین شرایطی، کودک از نظر روانی، فیزیکی و شخصیتی از جانب والدین و سپس از سوی محیط اجتماعی و مدرسه تایید نمی‌شود چراکه در آغوش پر لطافت والدین قرار نداشته و این مساله بسیار خطرناک است که متاسفانه در جامعه ما نیز درگیری با این موضوع بسیار بالا است، به طوری که بعضا زوجین فرزندان خود را به شکل پر آسیبی بزرگ کرده و از این رو فرزندان دچار خلاء عاطفی و عدم پذیرش هستند که این مسائل می‌تواند منجر به دل بستگی نا ایمن در آنها شود.
وی درباره تبعات ایجاد دلبستگی نا ایمن در کودکان، خاطر نشان کرد: وقتی دل بستگی های ناایمن برای افراد ایجاد شود، تله‌های روانی، ذهنی و شخصیتی در ذهن آنها شکل گرفته و به نوعی نا هنجاری روانی در قالب های مختلف و با میزان متفاوت برایشان ایجاد می‌شود. در ادامه نیز مشکلات فرد جدی‌تر شده و فرد دچار تله “رها شدگی” یا “وابستگی” یا “محرومیت هیجانی” و…می‌شود و برای پر کردم این خلاء ها به دنبال افراد دیگر می‌رود.
لطفی با بیان اینکه افراد دارای خلاءهای عاطفی، دچار آسیب روانی اند و نمی‌توانند جایگاه شایسته و درست خود را پیدا کنند و از این رو به دیگران پناه می‌برند، تصریح کرد: این پناه بردن به دیگران نیز به شکل وابستگی شدید و یا دگر آزاری نمایان می‌شود. بعضا این موضوعات را حتی می‌توان در ازدواج افراد نیز مشاهده کرد، به طوری که افراد به دلیل دلبستگی ناایمنی که در کودکی با والدین و به ویژه با مادر خود داشته‌اند به افراد نامناسبی برای ازدواج روی می‌آورند.
این روانشناس معتقد است که در این شرایط اغلب دختران به ایجاد روابط ناایمن روی آورده و دچار بحران بی‌ثباتی و لغزشهای رفتاری به شکل اعتماد بیش از اندازه و یا بی‌اعتمادی شدید به طرف مقابل می‌شوند و پسرها نیز معمولا دچار وابستگی شدید به جنس مخالف و یا بروز رفتارهای انزجاری شده و البته این موارد هیچ کدام مطلق نیست.
عضو تیم تخصصی مشاوره ازدواج و زوج در انجمن ازدواج و خانواده کشور، با تاکید بر لزوم حفظ احترام متقابل زوجین در برابر یکدیگر و در برابر فرزندان، خطاب به والدین توصیه کرد: پر کردن خلاءهای عاطفی فرزندان، احترام به آنها و ایجاد همدلی و پذیرش فرزندان بسیار مهم است. والدین باید با مطالعه و افزایش دانش خود نحوه تعامل با فرزندان را بیاموزند، رفتار متعادلی در برخورد با فرزندان داشته باشند. کودک باید متوجه شود که از تمام لحاظ به ویژه از نظر روانی و عاطفی دارای امنیت کافی در خانواده است و خانواده باید به عنوان یک سیستم، کاملا در تعادل، همراهی، همدلی و احترام متقابل پیش رود.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه