اعمال حسنه در سرای باقی
خداوند در قرآن نفرمود:
کسی که در دنیا، کار خوب بکند یا کسی که در دنیا، ایمان بیاورد اهل نجات است!
در هیچ جای قرآن نداریم که فرموده باشد:
«من فعل الحسنه»
بلکه فرمود:
«من جاء بالحسنه»
این یعنی انسان باید یک قدرتی داشته باشد که بتواند این اعمال حسنه را با خود «به سرای باقی» ببرد. یعنی اعمالش در دستش نقد باشد.
این طور نباشد که در دستش، کار خیر بگذارد بعد گناه کند، غیبت کند و… که با این کارها، افعال خیرش بریزد. این «شیوه اخیر»، مصداق همان «من فعل الحسنه» است که مورد نظر قرآن نیست.
بلکه انسان باید آنطور باشد که بتواند همه افعال نیک و خوب خودش را به همراه خود ببرد.
لذا در صحنه قیامت نمی‌گویند تو در دنیا چه کردی،
بلکه می‌گویند چه با خودت آوردی؟!!
از همین رو خداوند فرمود: «من جاء بالحسنه فله عشر امثالها»
اینکه گفته شد:
به او ده برابر می‌دهند، اینطور نیست که هر کسی، کار خوبی بکند به او ده برابر بدهند!!
بلکه کسی از این نعمت بهرمنده خواهد بود که بتواند آن را حفظ کند و بتواند آن حسنه را نگه دارد.
در تفسیر سوره زمر
ثبت دیدگاه