آگاهی از بیماری حقوق اولیه هر بیمار

علنی به نقل از ایسنا/همدان در اتاق عمل برای جراحی کیست حاضر بودم و هیچ اضطرابی از بیماری نداشتم و منتظر بودم هر لحظه جراحی تمام شود تا بتوانم فرزند کوچکم و همسرم را ببینم، مسئول بیهوشی مرا با بیهوشی موضعی که هوشیاری کامل داشتم آماده جراحی کرد. همه چیز آرام بود و روی روال در حال انجام بود، به یکباره پزشک متخصص، حین جراحی گفت: رحم باید کامل تخلیه شود این یک کیست نیست و توده بدخیم است که لگن را هم درگیر کرده است، من از آن به بعد دیگر متوجه دنیای بیرون نشدم و به تاریکی سختی فرو رفتم.
دیگر چیزی یادم نمی آید، آری من بر اثر شوک وارد شده، بعد از جراحی به آی سی یو رفته بودم و چندین روز را زیر دستگاه در آنجا گذراندم. در حال حاضر هم مانند کلافی سردر گم هستم که نمیدانم چه کاری درست است و تمامی فکرم فرزند کوچکم است که بعد از من چه کسی او را می تواند به بهترین شکل تربیت کند و پرورش دهد، چرا که هیچ کسی نمی‌تواند به اندازه یک مادر دلسوز فرزندش باشد. نمی‌توانم به شیمی درمانی و مراحل بعدی فکر کنم. مدام دنیای بعد از خودم را در ذهنم تصور می کنم و از همه مهمتر آینده فرزندم که من ناتمامش بگذارم و بروم برایم سخت است.
به گزارش علنی به نقل از ایسنا؛  آگاهی فرد از نوع بیماری جزو یکی از مهمترین حقوق هر فرد است چرا که یک بیمار باید در مورد جسمش آگاهی و اطلاعات داشته باشد، اما نحوه بیان بیماری بسیار حائز اهمیت است و در این میان اطرافیان نقش مهمی در نحوه بینا بیماری دارند تا فرد بتواند راحتتر به زندگی عادی باز گردد.
یک مشاوره و روانشناس بالینی در همدان گفت: بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج به آن دسته از بیماری‌هایی گفته می‌شود که در جامعه عمومیت نداشته و برای درمان آنها شرایطی ویژه‌ای باید فراهم شود. در واقع این بیماری‌ها درمان دائمی ندارند و فرد تا آخر عمر این بیماری ها را خواهد داشت.
الهه خرازیان در گفت‌وگو با علنی به نقل از ایسنا اظهار کرد: براساس تعریف سازمان بهداشت، چهار بیماری تالاسمی، هموفیلی، دیالیز و ام اس در زمره بیماران خاص قرار می‌گیرند و درمان این بیماری‌ها به عنوان درمان‌های صعب العلاج به حساب می‌آید و بیماری‌های سرطان، ام اس، پیوند کلیه، دیابت، اوتیسم، ای بی، دیابت، دوشن، اسکلولیوزپیشرفته، صرع مقاوم به درمان، هپاتیت مقاوم به درمان، سلیاک، بیماری پروانه ای و… را نیز جزو بیماری‌های‌ صعب العلاج دسته‌بندی می‌کنند.
وی ادامه داد: به طور معمول هنگامیکه فرد از بیماری خودش آگاه می شود طبیعی است نگرانی یا غم و اندوهی را تجربه کند، اما اگر مرحله پذیرش طولانی شود و از زمان منطقی و طبیعی خود فراتر رود آن‌گاه باید به وجود علائم افسردگی در فرد شک کرد و برای مقابله با آن به روان‌شناس یا روانپزشک مراجعه کرد.
این روانشناس یادآور شد: طی کردن این بحران روانی، حاوی برخی نکات و دستورالعمل‌های روان‌شناختی است که آگاهی از آنها به افراد کمک می‌کند، این دوره دشوار و غم‌انگیز را راحت‌تر طی کنند و به روال عادی زندگی خود بر گردند.
وی تصریح کرد: فردی که دچار بیماری می‌شود به لحاظ روانی مراحلی را تجربه می‌کند که با توجه به شخصیت افراد مثلا برونگرا یا درونگرا بودن، جنسیت، سن، چگونگی بیماری، تاریخچه زندگی فرد، متفاوت بوده و دارای شدت و ضعف است.
خرازیان در ادامه افزود: به طور طبیعی و بر اساس یافته‌های روان‌شناسی، مراحل اول انکار و اضطراب، مرحله دوم خشم، مرحله سوم افسردگی و در نهایت مرحله چهارم پذیرش و بازسازی است که تمامی این مراحل در همه افراد مبتلا قابل مشاهده است.مرحله انکار بیماریوی به مرحله اول، انکار و اضطراب اشاره کرد و گفت : در این مرحله فرد و نزدیکان فرد این را باور نمی‌کند و دست به انکار آن می‌زند و ممکن است با جملاتی از قبیل “مطمئنم که بیمار نیستم” یا ” امکان نداره من بیماری داشته باشم” مواجه شویم که فرد در این مرحله در برابر مراحل درمانی مقاوت دارد و در تصمیم‌گیری مشکل دارد و احساس نا آرامی‌ می کند.مرحله خشم بیماریاین روانشناس به مرحله خشم اشاره و اضافه کرد: در این زمان شاهد عصبانیت و خشم فرد نسبت به خود و اطرافیان و حتی خدا و مقدسات خواهیم بود و ممکن است فرد از جملاتی مانند “ای خدا این چه حکمتی بود، چرا من؟” “چرا این اتفاق برای من افتاد؟”و شاهد تحریک پذیری و عدم کنترل خشم  هستیم.مرحله افسردگیخرازیان با بیان اینکه مرحله سوم افسردگی است، گفت: در این مرحله فرد به شدت افسرده است و احتمال وجود افکار یا حتی اقدام به خودکشی در این مرحله وجود دارد و ممکن است از جملاتی مانند “کاشکی من بمیرم” و “دیگه نمی‌خواهم زنده باشم” به کار ببرد.
وی ادامه داد: در این مرحله فرد بشدت دچار احساس گناه شده و خود را به خاطر اتفاق افتاده مقصر دانسته و سرزنش می‌کند و ممکن است  بگوید “من دارم تقاص پس می‌دهم”.وی گفت: در این مرحله فرد به شدت حساس و احساس بیهودگی کرده و در واقع تصویر ذهنی فرد از خود دچار تغییر و دگرگونی می‌شود همچنین ناراحتی و غمگینی فرد تا حدی است که حتی در حضور دیگران نیز از بین نمی‌رود.
مرحله پذیرش  و بازسازیوی به مرحله پذیرش و بازسازی تاکید کرد و گفت: در صورت پذیرش بیماری و گذشتن از این مراحل فرد قادر خواهد بود که به جامعه بازگشته و زندگی عادی خود را از سر بگیرد.
خرازیان با بیان اینکه هیچ یک از مراحل، جدا از یکدیگر نیستند و شاهد بروز چندین مورد از آنها با یکدیگر هستیم، افزود: این وضعیت ممکن است به مدت 4 تا 6 هفته طول بکشد.
وی به اهمیت حمایت روانی فرد اشاره کرد و افزود: اگر فرد مورد حمایت روانی قرار بگیرد، این سازگاری زودتر ایجاد می‌شود و هر چقدر تنها بماند و به حال خود رها شود، سازگاری دیرتر اتفاق می‌افتد.این روانشناس خاطرنشان کرد: پس از طی شدن این مراحل بسیاری از این افراد به فعالیت‌های عادی و کارهای روزانه خود بازخواهند گشت، مگر این‌که فرد از قبل دارای اختلالات شخصیتی، احساسی و هیجانی پایینی باشد که چنین افرادی به شدت آسیب پذیر هستند.
وی تصریح کرد: یک انسان بهنجار و سازگار بعد از ۴ تا ۶ هفته، با گذشت زمان به شرایط بهنجار زندگی برمی‌گردد و روند زندگی را از سر می‌گیرد.
وی با بیان اینکه نوع رفتار خانواده و جامعه می تواند، فرد مبتلا را برای جنگیدن با این بیماری ها، دلگرم یا دلسرد کند، افزود: بحث های  روانی در درمان بیماری های مزمن، بسیار تاثیرگذار است.خرازیان تاکید کرد: بیمار مبتلا به بیماری های صعب العلاج در صورتی که مثبت اندیشی بالایی داشته باشد، راحت تر فرآیند درمان را قبول کرده و ارتباطش را با جامعه حفظ می کند همچنین روحیه بالای بیمار، کار پزشک را نیز راحت تر می کند و مراحل درمانی با موفقیت بیشتری همراه خواهد شد.
نحوه برخورد خانواده در تسریع درمان موثر استاین روانشناس با بیان این مطلب که معتقد هستم، روحیه بیمارصعب العلاج و نحوه برخورد خانواده اش، می تواند نقش موثری در تسریع درمان داشته باشد، اظهار کرد: تجربه به ما نشان داده که اگر حمایت های عاطفی خانواده و جامعه قطع شود، ممکن است این بیماران به انواع افسردگی دچار شوند.
وی در ادامه اضافه کرد: هنگامی‌که حمایت گروه های اجتماعی وجود داشته باشند و دغدغه‌های بیمار صعب العلاج را بشنوند، شوک ناشی از بروز بیماری برای فرد بیمار، قابل تحمل تر خواهد شد.
خرازیان گفت: خوشبختانه انجمن های مردم نهادی وجود دارد که این افراد می توانند با عضویت در این گروه ها از مزایایی گروه درمانی نیز استفاده کنند و با قرار گرفتن در گروه احساس پویایی بیشتری داشته باشند.
انتهای پیام