شادى دل مؤمن
از امام حسين عليه‌السلام نقل است كه گفت: براى من ثابت است كه رسول خدا صلى‌الله عليه و آله فرموده: بهترين كارها پس از نماز، دلِ مؤمنى را شاد كردن است، اگر گناهى در كار نباشد.
روزى آن حضرت، غلامى را ديدند كه با سگى غذا می‌خورد. سبب پرسيدند، گفت: اى پسر رسول خدا صلى‌الله عليه و آله، غمزده هستم، می‌خواهم اين سگ را خوش‌دل ساخته تا خود دل‌خوش شوم، خواجه‌اى دارم كه يهودى است و آرزومندم كه از او جدا شوم.
حسين عليه‌السلام دويست دينار نزد خواجه برد، خواست بهاى غلام را بپردازد و بخرد، خواجه به عرض رساند: غلام فداى قدمت و اين باغ را هم بدو بخشيدم و اين پول را هم به حضرتت باز می‌گردانم.
حسين عليه‌السلام گفت: من هم اين مال را به تو می‌بخشم.
خواجه گفت: بخشش تو را پذيرفتم و آن را به غلام بخشيدم، حسين عليه‌السلام گفت: من غلام را آزاد می‌كنم و اين مالها را بدو می‌بخشم.
همسر خواجه كه ناظر اين نيكوكاری‌ها بود، مسلمان شده، گفت: من هم، مهرم را به شوهرم بخشيدم سپس، خواجه نيز اسلام آورد و خانه‌اش را به همسرش ببخشيد.
با برداشتن يك گام، برده‌اى آزاد شد، نيازمندى بی‌نياز گرديد، كافرى مسلمان شد، زن و شوهرى با هم صميمى شدند و همسرى خانه‌دار گرديد و زنى از نعمت ملك برخوردار. اين گام، چگونه گامى بود؟!
بحارالأنوار: ۴۴/ ۱۹۴، باب ۲۶
ثبت دیدگاه