سلام بر ابوالفضل العباس
گذری بر زندگی و فضائل حضرت عباس بن اميرالمؤمنين عليه‌السلام:
* عباس (۲۶ – ۶۱ق)، مشهور به ابوالفضل و قمر بنی‌هاشم، فرزند امام علی علیه‌السلام و ام‌البنین و سردار و پرچمدار سپاه امام حسین علیه‌السّلام در واقعه کربلا است. او در کربلا سقّای سپاه بود؛ از این رو، در بین شیعیان به «سقای دشت کربلا» معروف است.
* حضرت عباس علیه‌السلام در ۴ شعبان سال ۲۶ق در مدینه به دنیا آمد. در دوران کودکی از پدرش تحصیل علم کرد و امام علی(علیه‌السلام) فرمود:
اِنَّ وَلَدِی العَبّاسَ زُقَّ العِلمَ زَقّاً؛
همانا فرزندم عباس در کودکی، علم آموخت و به سان نوزاد کبوتر، که از مادرش آب و غذامی‌گیرد، از من معارف فرا گرفت.
* در مدت ۱۴ سال که با پدر زیست، همیشه و در همه حال در کنار پدر حضور داشت.
ایشان در سال۳۷ق درجنگ صفین حضور داشت و سخنانی در توصیف شجاعت ایشان نقل شده است.
کنیه و القاب
«ابوالفضل» مشهورترین کنیه عباس است. «ابوالقاسم» کنیه دیگر او است که از زیارت اربعین بر گرفته شده.
قمر بنی‌هاشم، باب‌الحوائج، طَیّار، سقّا پرچمدار و علمدار از القاب آن حضرت است.
♦️امام سجاد علیه‌السلام: «خدا، عمویم عباس را رحمت کند، به راستی ایثار و جانبازی نمود، جنگ نمایانی کرد تا دستانش قطع شد و خود را فدای برادرش نمود. خداوند در برابر این فدارکاری – همانند عمویش جعفر طیار- دو بال به او عنایت کرد تا به یاری آنها، همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند. همانا عباس نزد خداوند تبارک و تعالی مقامی دارد که تمامی شهیدان، در روز قیامت، بر او غبطه می‌خورند و رسیدن به آن مقام را آرزو می‌کنند.»
♦️امام صادق علیه‌السلام در توصیف عباس(ع) : «بصیرت نافذ، بینش عظیم، ایمان بسیار، جهاد در محضر امام حسین(ع)، جانبازی و ایثار، شهادت در راه امام خود، تسلیم در برابر جانشین رسول خدا (ص)، تصدیق امام زمانش، وفاداری، تلاش تا آخرین حد و….»
♦️همچنین در آغاز زیارتنامه ایشان می‌فرماید: «سلام بر تو ای بنده نیکوکار و فرمانبرِ خدا و پیامبر خدا(ص) و امیرالمؤمنین(ع) و حسن(ع) و حسین(ع)».
♦️امام زمان علیه‌السّلام: «سلام بر ابوالفضل العباس، پسر امیرمؤمنان(ع)، آن که جان خود را نثار برادرش کرد، دنیا را وسیله آخرت خود قرار داد و فدای برادرش شد. او که نگهبان بود و بسیار کوشید تا آب را به لب تشنگان حرم برساند و دو دستش در جهاد فی سبیل‌الله قطع شد.
خداوند، قاتلان او، یزید بن رقاد و حکیم بن طفیل طائی را از رحمت خود دور سازد.»
📚 منابع روایات: خصال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۶۸. اعیان‌الشیعه، ج۷، ص۴۳۰. کامل‌الزیارات، ۱۳۷۷ش، ص۷۸۶، بطل العلقمی، ج۲، ص۳۱۱
ثبت دیدگاه