دل‌نوشته | صحن و سرایی که غوغاست

صحن و سرایی که غوغاست

شب‌جمعه

دلی که بارانی است

صحن و سرایی که غوغاست

و نجواهایی که آرام پژواک می‌شود و در دل هیاهوها گم می‌شود

اما تو خوب هر یک را از دیگری جدا می‌کنی و بی‌منت پاسخش را می‌دهی

هر کسی را به نام خودش

ما را چگونه صدا زدی

از میان دهانی که انس ملکوت است و زمین منت‌دار وجودش

ای آشناترین به صدای تپش‌های قلب ما

می‌شنوی بی‌قراری و بی‌تابی این نیمه‌ی جان را
نظری کن به حال دل ما و زیر و رو کن عالم این خانه را…

🖊 فاطمه پاکدامن