حضرت سكینه بنت‌الحسین علیه‌السلام
▪️حضرت سکینه، دختر با كمال و با فضيلت امام حسین (علیه‌السلام) و بانو رباب است. نامش را، أميمه، أمينه، آمنه، امامه و اميّه نیز گفته‌اند، امّا به سكينه مشهور مى‌باشد.
▫️وی دختری عفيفه، بخشنده، شاعر، فصيح و بليغ، آشنا در نزد اهل ادب، باوقار و خوش‌ذوق بود.
▪️امام‌حسين(علیه‌السلام) درباره‌اش مى‌فرمايد: «امّا سكينة فغالب عليها الاستغراق مع اللَّه؛ اما سكينه غالباً و با تمام وجود محو جمال ازلى خداى متعال است.» . به جهت اين مقام والا است كه امام حسين علیه‌السلام در روز عاشورا، وى را «يا خيرة النسوان»، اى بهترين زنان، خطاب فرمود.
▫️درباره‌ى ازدواج حضرت سكينه با همسران متعدّد، گزارش‌هاى مختلفى نقل شده، ولى آنچه صحيح به نظر مى‌رسد آن است كه وى، تنها به عقد عبدالله بن حسن (علیه‌السلام) در آمد و او نيز قبل از زفاف در کربلا به فيض شهادت نايل آمد.
┄┅═══••✾••═══┅┄
سکینه، دختر امام حسین (علیه‌السلام)، (۴۷ یا ۵۱ – ۱۱۷ ه.ق) مادرش، رباب دختر امرءالقیس بود. نامش به اختلاف یاد شده و سکینه، لقبی است که مادرش به او داده است. آن بانوی مکرمه همراه مادرش در واقعه کربلا حضور داشته و بعد از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در زمره اسیران کربلا بود. مقاتل در وقایع مختلفی از شب و روز عاشورا از آن بانو یاد کرده‌اند.
حضرت سكينه، بانویی عفيفه، بخشنده، شاعر، فصيح و بليغ، آشنا در نزد اهل ادب و اشعاری در رثای امام حسین (علیه‌السلام) سروده است.
معرفی ایشان
سکینه، دختر باكمال و بافضيلت امام حسين (علیه‌السلام) و رباب فرزند امرى‌ء القيس است.
نامش را، أميمه، أمينه، آمنه، امامه و اميّه گفته‌اند.
(مؤلف كتاب اعیان‌‌الشیعه مى‌گويد ممكن است اميمه، تصغير«امامه» باشد.) امّا به «سكينه» لقبى كه مادرش، رباب به او داده مشهور مى‌باشد.
سال ولادت سكينه به درستى روشن نيست. ولى چون در زمان حيات پدرش، بالغه و بانويى رشيده بوده، مى‌توان گفت در روز عاشورا، ده يا چهارده ساله و تولدش سال ۴۷ يا ۵۱ قمرى بوده است.
* حضرت سكينه، عفيفه، بخشنده، شاعر، فصيح و بليغ، آشنا در نزد اهل ادب، بافراست، باوقار و خوش‌ذوق بود.
* از سكينه دخت گرامى سیّدالشهدا (علیه‌السلام)، گزارش‌هايى درباره شب عاشورا، هنگام شهادت علی‌اکبر (علیه‌السلام)، وداع پدر و آمدن ذوالجناح و قتلگاه بيان شده است.
از جمله اينكه آن بانوى محترمه مى‌فرمايد: هنگام بيرون رفتن ما از مدینه به سوى مکه، هيچ‌كس، ترس و خوفش، از ما اهل‌بيت بيشتر نبود.
اشعاری در رثای پدر
از حضرت سكينه در رثاء پدر شهيدش، اشعارى نقل شده كه ترجمه بخشى از آن چنين است:
۱- اى ملامت‌كننده! او (سكينه) را سرزنش مكن! زيرا اندوهى برّنده بر وى وارد شده است. پس، از ديده‌اش، اشک‌هاى ريزان همچون باران روان مى‌باشد.
۲- تير حادثه، به هنگام صبحِ، سرزمين كربلا، حسين (علیه‌السلام) را نشانه مى‌گيرد و از حرقه او به خطا نمى‌رود.
۳- به دست كسى كه بدترين همه بندگان خدا و از نسل زناكاران و از سپاه بيرون‌آمدگان از دین و از تبهكاران است تيرباران مى‌شود.
۴- اى امّت تبهكار و بدكار! بياييد. فردا چه حجّتى خواهيد آورد؟ در حالى كه بيشتر شما او را با شمشير ضربه زده است.
وفات
سرانجام، اين يادگار حادثه كربلا و بازمانده دوران تلخ اسارت در روز پنجشنبه، پنجم ربیع‌الاوّل سال۱۱۷ ه.ق در مدينه ديده از جهان فروبست و به رحمت ايزدى پيوست.
درباره‌ى روز، سال و مدفن سكينه (علیهاالسلام) اقوال ديگرى نيز وجود دارد كه از ذكر آنها خوددارى مى‌كنيم.
ثبت دیدگاه