تحلیل مناظرهٔ انتخابات ۱۴۰۰

اجمالا به نظرم جلسهٔ دیروز چند نتیجهٔ ملموس داشت:
۱- این جلسه هرچه بود«مناظره» نبود. بیشتر انتقاد و انتقام و انحراف از پاسخ‌گویی و عقده‌گشایی و تحقیر و توهین بود. تا حدی میدان مفاخره و مجادله و مکابره بود.
۲- رقابت، اصلا عادلانه نبود.
۳- فاصله گرفتن از ارزش‌های اخلاقی و دینی، بخوبی مشهود بود. گویا روح ماکیاول در اغلب حاضران حلول کرده بود.
۴- نه تنها عدالت، بلکه انصاف نیز در نشست دیروز قربانی شد. کاندیداها مسابقهٔ بی‌انصافی گذاشته و برای اثبات خود، دولت مستقر را که غایب صحنه بود، با بدترین تعابیر محکوم کردند. هیچ نکتهٔ مثبتی در دولتی که هشت سال در بدترین شرایط سیاسی و اقتصادی کشور را اداره کرد ندیدند و تنها به بزرگنمایی ضعف‌ها و نقص‌ها پرداختند.
۵- میلیون‌ها نفر برای تصمیم‌گیری بهتر، ساعت‌ها این جلسه را به تماشا نشستند، اما به نظرم به شعور آن‌ها احترام گذاشته نشد. ای کاش نامزدهای محترم اندکی بیشتر به این نکته توجه می‌کردند.
۶- نامزدهای محترم به عنصر زمان و مکان، هرگز توجه نداشتند. ضرب‌المثل یکی بر سر شاخ بن می‌برید را نشنیده و فراموش کرده بودند که در عصر انفجار اطلاعات زندگی می‌کنند.

1717